POSŁUGA NADZWYCZAJNEGO SZAFARZA KOMUNII ŚWIĘTEJ

W parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny posługę szafarza pełni trzech mężczyzn: pan Henryk Majkrzak, pan Andrzej Ligas, pan Tomasz Owsianka. Systematyczna posługa szafarza polega na udzielaniu komunii świętej chorym i starszym parafianom w pierwsze piątki miesiąca oraz niedziele i święta. W razie potrzeby posługi szafarza prosimy o kontakt z szafarzem lub Ks. Proboszczem. Na tym miejscu dziękujemy za modlitwę w intencji szafarzy i zamawiane msze święte.

Na mocy sakramentu chrztu świętego wszyscy wierni uczestniczą w kapłańskiej, prorockiej i królewskiej misji Chrystusa, który nadal żyje i działa mocą Ducha Świętego w Kościele. Posługę uświęcania wypełnia Kościół przez głoszenie słowa Bożego, sprawowanie sakramentów świętych, a zwłaszcza Eucharystii. Ona jest źródłem i centrum całego życia chrześcijańskiego. Z niej ono niejako wypływa i do niej prowadzi. Dokonuje się to w czasie każdej Mszy Świętej. „W najświętszej bowiem Eucharystii zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha i chleb żywy, który przez Ciało swoje ożywione i ożywiające daje życie ludziom, zapraszając ich i doprowadzając w ten sposób do ofiarowania razem z Nim samych siebie, swojej pracy i wszystkich rzeczy stworzonych” (Dekret o posłudze i życiu kapłanów, nr 5).

Szafarzem Eucharystii jest kapłan, który z polecenia Chrystusa (zob. Łk 22,19; 1 Kor 11,24-25) i w Jego imieniu sprawuje świętą tajemnicę eucharystyczną. Chrystus Pan przychodzi do człowieka wierzącego także przez posługę nadzwyczajnego szafarza, który rozdziela Komunię Świętą zgodnie z przepisami prawa (zob. kan. 230 § 3 i kan. 910 § 2 KPK).

Kongregacja Dyscypliny Sakramentów uzasadnia wprowadzenie tej posługi „dobrem duchowym wiernych i prawdziwą koniecznością” (Instrukcja Immensae caritatis z dnia 29 stycznia 1973 r.). Zasadniczym dobrem duchowym jest częsta Komunia Święta, zwłaszcza zanoszona chorym. Toteż Instrukcja Kongregacji Obrzędów Eucharisticum mysterium z dnia 27 maja 1967 r. w numerze 40. domaga się od duszpasterzy zaspokojenia potrzeb wiernych: „Wypada, żeby ci, którzy doznają przeszkody w swoim udziale w obrzędzie eucharystycznym wspólnoty, skwapliwie posilali się Eucharystią i w ten sposób czuli się również zjednoczeni z tą wspólnotą i wsparci miłością braci. Duszpasterze winni się starać, żeby często dać możliwość przyjęcia Komunii Świętej, zwłaszcza w okresie wielkanocnym, chorym i osobom w podeszłym wieku, choćby nie chorowali ciężko i nie zagrażało im niebezpieczeństwo śmierci; można to robić o jakiejkolwiek godzinie”.

Konferencja Episkopatu Polski w dniu 9 marca 2006 roku przyjęła nowe ogólne warunki umożliwiające powołanie Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Świętej przez biskupów diecezjalnych w swoich diecezjach. Według postanowienia tej Konferencji:

Biskup diecezjalny może upoważnić do wspomnianej posługi mężczyzn, a także siostry zakonne i niewiasty życia konsekrowanego w wieku od 25 do 65 lat.

Kandydaci powinni odznaczać się zaangażowaniem w życie Kościoła, wzorowym życiem moralnym oraz poważaniem wśród duchowieństwa i wiernych.

Kandydaci powinni znać podstawowe prawdy katechizmowe oraz najważniejsze zagadnienia teologiczno-liturgiczne (szczegółowe wymagania zawarte są w Modyfikacji instrukcji w sprawie formacji i sposobu wykonywania posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej z dnia 22 VI 1991 r. – patrz: Currenda, 2/2007, s. 11-16).

Biskup diecezjalny upoważnia do posługi Nadzwyczajnego Szafarza na jeden rok kandydata, którego poleca Ksiądz Proboszcz.

***

Szafarz Nadzwyczajny wykonuje swoją posługę wtedy, gdy liczba kapłanów wobec komunikujących jest za mała. Może on w ramach ważności upoważnienia świadczyć pomoc na terenie całej diecezji, a poza nią na stałe może to czynić tylko za zgodą ordynariusza tamtej diecezji.

Szafarz Nadzwyczajny może, za wiedzą Księdza Proboszcza, zanosić Komunię Świętą do domów tylko osobom, których odpowiedni stan duchowy jest znany, zachowując przepisy liturgiczne.

Szafarz Nadzwyczajny podczas pełnienia tej posługi w czasie Mszy Świętej winien być ubrany w albę, a jeśli trzeba przepasany cingulum. Pełniąc swą posługę poza Mszą Świętą, może nosić zwykłe ubranie. Siostry zakonne spełniają posługę Nadzwyczajnego Szafarza w stroju zakonnym, a inne osoby życia konsekrowanego we własnym (odświętnym) stroju.

 !!! POSŁUGA SZAFARZA JEST BEZINTERESOWNA!!!